تغییر کار کرد رسانه در عصر جدید، مخاطبان خاص خود را ایجاد کرده است. رسانه هایی که با ابزار های ویژه‌ی خود فضا و گفتمان سازی مربوط به خویش را دنبال می نمایند. گاهی این رسانه ها متن و نوشتار را به اشتراک گذاشته و گاهی فیلم و عکس، گاهی تفکر و خلاقیت را و گاهی فعل و عکس العمل. اما همه ی آن ها برای حضور مردم و خارج شدن آنان از دایره ی ارتباط یک طرفه میان خود و تلویزیون بوده است. در این نوشتار به بررسی یکی از دستاوردهای این شبکه ها در سه سال اخیر در منطقه ی غرب آسیا می پردازیم و چگونگی نماد سازی این شبکه ها از جریانات خاص را مورد ارزیابی قرار می دهیم.