مسیحیت شناسی

مسیحیت شناسی به نقل از مجله مهر: حالا سوئیس تبدیل به تنها قطب گردشگری خودکشی در دنیا شده است که لقب سرزمین مرگ را روی خود دارد؛ کشوری که بخشی از درآمدهای گردشگری‌اش، از سفر توریست‌هایی تامین می‌شود که برای بهره بردن از خدمات مشاوره ای خودکشی به این کشور سفر می‌کنند!

در سوئیس بنگاه‌ها و مراکز مشاوره زیادی هستند که به افراد متقاضی خودکشی، بهترین روش مرگ خودخواسته را نشان می‌دهند. بیشتر این افراد، معلولان یا بیماران صعب العلاج و لاعلاجی هستند که ترجیح می‌دهند به جای زنده ماندن و درد کشیدن، بمیرند. آمارهایی که یکی دو سال قبل منتشر شد، نشان می‌داد بیش از 25 درصد از خودکشی‌‌های مشاوره ای که در سوئیس اتفاق می‌افتد، مربوط به افراد غیر سوییسی است. دلیل این خودکشی توریستی هم قوانینی است که بیشتر کشورهای دنیا برای ممنوعیت مرگ‌های خودخواسته بیماران (اوتانازی) تصویب کرده اند.

با وجودی که دو سال قبل، وزیر دادگستری سوییس خواستار توقف این نوع توریسم در کشورش شده بود، سال گذشته در یک همه پرسی، 85 درصد از مردم این کشور به طرح «ممنوعیت همکاری در خودکشی دیگران» رأی منفی دادند و خواستار برقراری قانون خودکشی شدند. ساکنان زوریح می‌گفتند این موضوع به آزادی شخصی مربوط است و نباید در آن دخالت کرد.

بر اساس یک سنت بی‌رحمانه که بیش از 1200 سال قدمت دارد، ساکنین جزایر فارو در دانمارک با کشاندن تعداد زیادی از نهنگ‌ها و دلفین‌ها به ساحل، آن‌ها را با چاقو، نیزه و دیگر وسایل برنده قتل‌عام می‌کنند. به‌طوری‌که هرساله در اثر این قتل‌عام فجیع، صدها نهنگ و دلفین کشته‌شده و آب دریا به رنگ قرمز درمی‌آید.

کشتار بی‌رحمانه نهنگ‌ها در مناطق "بور" و "توشهاون" در جزایر فارو انجام می‌شود. مردم محلی با نزدیک شدن نهنگ‌ها به سمت ساحل، با نیزه و چاقو به شکار آن‌ها می‌روند.

در ضمن فعالان حفاظت از دریا هم اگر به این رخداد وحشیانه اعتراض کنند بازداشت خواهند شد.

راستی اگر این اتفاق در کشورهای اسلامی می‌افتاد سلبریتی‎ها، روشنفکرنماها و غرب پرستهایی که به ذبح اسلامی اعتراض می‌کنند، به تقلید از اربابان غربی‌شان چه می‌کردند؟؟

اگر مدعیان جریان توسعه‌گرا، غرب‌گرا و لیبرالهای داخل جمهوری اسلامی، راستگو، متعهد به حقیقت، واقع‌بین، عاقل و متعادل هستند پس چرا این بخش از غرب که آمار کاملا رسمی آن است را نمی‌گویند و هیچ سخنی در این خصوص بر زبان جاری نمی‌سازند؟

 باشگاه خبرنگاران تسنیم«پویا» - رضا محمدی

در جهان کنونی به دلیل روند حرکت جوامع به سوی تمتع مادی و رفاه دنیوی، مقوله توسعه به معنای غربی آن بسیار مطرح است تا جاییکه به جرات می‌توان گفت که شاه‌بیت هدف‌گذاری عمده جوامع و ملل جهان از ضعیف‌ترین کشورها نظیر موریتانی و سنگال گرفته تا انگلستان و ایالات متحده آمریکا، توسعه و توسعه یافتگی است. دغدغه توسعه و مدلهای رسیدن به این آماج کلان، دغدغه‌ای بس بسیار جدی برای تئوریسینها، تصمیم‌سازان، سیاست‌مداران و عموم مردم است. اما سه پرسش اساسی درخصوص توسعه مطرح است:1- مبانی تئوریک توسعه چیست؟ 2- محصول، خروجی عینی و کاربردی توسعه به صورت همه‌جانبه و با منظری همه‌جانبه نگر(نه صرفا منظری تک‌بعدی) چه بوده است؟ 3- آیا انگاره‌های تئوریک و محصولات عملی توسعه کنونی، نتیجه ثابت و فطری حرکت بشری است یا انحراف از مسیری دیگر است؟ در این سلسه نوشتارها، قصد داریم تا ان‌شاالله قدری به این پرسشهای اساسی پاسخ دهیم.

بستر شکل‌گیری و تعریف توسعه

طبیعتا برای فهم هر مفهومی باید آن را در زمینه(context) و بستر ایجاد شده‌ی خودش فهم کرد. مفهوم توسعه(development)، یک مفهوم مدرنی است که از 400سال گذشته به این سو رواج یافته است. مدرنیته بنابر اجماع عمومی دارای سه مبنای کلان است که عبارتند از: 1- سکولاریسم( جدایی دین از دنیا) 2- سوبجکتیویسم(حذف وحی به عنوان منبع فهم و شناخت/ خودبنیادی معرفت) 3- اومانیسم( اصالت انسان به جای اصالت خدا) ؛ جامعه ‌ای توسعه یافته است که ضمن داشتن این سه مبنا، با به حاشیه راندن دین، وحی و آموزه‌های وحیانی از شؤون اجتماعی(لائیسیته) به اداره جامعه بپردازدو ضمنا از حیث علوم انسانی مدرن، صنعت مدرن و علوم طبیعی مدرن، به یک ترقی دست یابد. البته مرسوم است که در کتب دبیرستانها و دانشگاه‌های جمهوری اسلامی، توسعه را ترقی و رشد در سه حیطه امید به زندگی، صنعتی شدن و کیفیت زندگی بهتر می‌دانند و معرفی می‌کنند.

پس از ۶ دهه اکنون اسنادی به دست آمده که بخش‌هایی از راز مفقود شدن بیش از ۵ هزار کودک یمنی طی ۶ سال در بیمارستان‌های رژیم صهیونیستی را آشکار و برملا می‌کند.

سرویس جهان مشرق - اواسط ماه ژوئن هر سال یادآور قضیه ای دردناک برای ۵۰ هزار یهودی یمن است که طی دهه ۴۰ و ۵۰ قرن گذشته به امید زندگی بهتر به سرزمین های اشغالی مهاجرت کرده، اما پس از اسکان داده شدن در اردوگاه های موقتی که «معبروت» خوانده می شد و به دلایل نا معلوم کودکان خود را از دست داده بودند.

قضیه مربوط به هزاران کودک یمنی است که با خانواده های اشان به محض پای گذاشتن در فرودگاه «تل آویو» که در آن زمان «لد» خوانده می شد و یا زندگی در اردوگاه هایی که به آنها اختصاص یافته بود، به بهانه های مختلف از جمله بیماری و چکاب و گرفتن آزمایش از خانواده ها جدا و بیمارستان ها سپرده می شدند، اما هیچ گاه عودت داده نمی شدند، بلکه اغلب چند روز بعد از جدایی خبر مرگ آنها بدون تحویل جسد یا آدرس محل خاکسپاری به خانواده های اشان داده می شد.
نکته عجیب تر آنکه حتی مسئولان وقت از صدور گواهی رسمی فوت برای این کودکان و دادن آن به خانواده های آنها امتناع می کردند. یکی از این یهودیان یمنی به نام «شلومو حتوخا» در صفحه فیس بوک خود داستان «شوشانا»، مادر بزرگش را نقل می کند که در سال ۱۹۴۹ میلادی از یمن به سرزمین های اشغالی مهاجرت می کند و اینکه وقتی در اردوگاه مهاجران بسر می برد، یکی از مسئولان اردوگاه نزد وی آمده و به بهانه چکاب و آزمایش های پزشکی کودکش را به یکی از بیمارستان ها می برند، در حالی که وعده باز گرداندن کودک در روز بعد را داده بودند.

اما وقتی فردای آن روز شوشانا برای اطلاع از حال فرزندش به بیمارستان مراجعه می کند، خبر مرگ فرزندش به وی داده می شود، بدون آنکه موفق به دیدن جنازه کودکش شود. فاجعه اصلی در سال ۱۹۵۳ میلادی رخ نمود، سالی که بالاترین آمار مفقودی در میان کودکان مهاجران یمنی را داشت و موجب اعتراض های شدید بسیاری از خانواده های مهاجر از جمله خانواده هایی که کودکان خود را از دست داده بودند، شده بود.

داخل یک کشتى طراحى شده براى حمل بردگان از آفریقا به اروپا و آمریکا

گاوبازی، ورزش سنتی اسپانیا که با گذشت قرن‌ها در این کشور و مناطق تحت استعمار آن، همچنان جریان دارد؛ نبردی نابرابر میان گاوبازان (ماتادورها) و گاوهای نری که فرجامی جز مرگ برایشان در پایان مسابقه ندارند؛ آن هم مرگی خونین و زجرآور. خشونت بیش از اندازه موجود در این مسابقه، موجب شده است تا گروه‌های هوادار محیط زیست و حیوانات، بارها در اعتراض به آن تجمع کنند، ولی در مقابل،‌ هیجان مسابقه، قدمت بسیار و از همه مهمتر، نقش آن در جذب گردشگر برای کشورهایی مانند اسپانیا، باعث شده که مخالفان گاوبازی نتوانند تاکنون ره به جایی ببرند.

به گزارش خبرنگار «تابناک»، اهمیت این مسابقه برای مردم این مناطق تا آنجاست که حتی برخی از نویسندگان و چهره‌های سرشناس اسپانیا و آمریکای لاتین از جمله «ماریو بارگاس یوسا» (نویسنده فقید و معروف) و «پاز وگا» (بازیگر مشهور تئاتر و سینما) در چند سال پیش در نامه‌ای خواستار ثبت مراسم «گاوبازی» به عنوان میراث ملی کشور اسپانیا در سازمان یونسکو شده‌اند.

تصویر زنی که با برج ایفل ازدواج کرد 

به گزارش فارس،‌ خانم فرانسوی از شدت علاقه به برج ایفل تصمیم ازدواج با آن را گرفت است. این در حالی‌ است که چند روز پیش خبر ازدواج مردی با گوشی آیفونش در رسانه‌ها منتشر شد.

فاز جدید اسلام‌هراسی؛

دولت فرانسه در اقدامی که خود آن را حمایت از «لائیسیته» می‌نامد، گروه‌های پلیس را به سواحل این کشور فرستاده تا مطمئن شود که زنان مسلمان حتما عریان وارد دریا می‌شوند.

به گزارش مسیحیت شناسی به نقل از مشرق، محدودیت برای مسلمانان، به‌ویژه برای زنان مسلمان ساکن در کشورهای غربی هر روز افزایش می‌یابد، اما فریاد مدافعان حقوق بشری غربی برای حمایت از آنها بلند نمی‌شود. خبر خیلی ساده است؛ چند شهر فرانسه، پوشیدن "بورکینی" یا مایوی اسلامی جهت شنا در سواحل این کشور را برای زنان مسلمان به استناد به قانون برهم زدن نظم عمومی منع کرده‌اند. مانوئل والس، نخست وزیر فرانسه، نیز از این اقدام حمایت کرده است.

حکومت فرانسه نیز برای تحقق این قانون جدید، "گشت ارشاد" حمایت از «لائیسیته» (سکولاریسم) را به سواحل خود فرستاده تا اگر خانم‌ها عریان وارد دریا نشوند، آنها را 38 یورو جریمه ‌کنند!