مسیحیت شناسی

به گزارش مسیحیت شناسی به نقل از گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم؛ شاعر و رمان‌نویس اسرائیلی، ییتزاک لائور (Yitzhak Laor)، در جایی می‌نویسد: «اسرائیل وارد یک جنگ طولانی مدت برای نابودسازی جامعه فلسطینی شده است. هدف این است که ملت فلسطین را منهدم کند و آن را به گروه‌بندی‌های پیش از مدرنیته که بر اساس قبیله، طایفه و نواحی تحت محاصره بوده است؛ برگرداند. این آخرین مرحله از عملیات استعماری صهیونیستی است.»

 آرمان نهایی مجمع جانیان یهود نابودی کامل جامعه فلسطینی است.

باید توجه داشت برای رسیدن به مرحله‌ای که لائور توصیف می‌کند؛ مجمع جانیان یهود، اسرائیل، یک راه 65 ساله را پیموده است. این راه دارای ایستگاه‌های بسیار مخوفی است که رژیم صهیونیستی در آنها جنایات بی‌سابقه‌ای علیه بشریت مرتکب شده است. در واقع برای بازگرداندن ملت فلسطین به «گروه‌بندی‌های پیش از مدرنیته» اسرائیل از روش‌های وحشیانه‌ای بهره برده که همراه با نسل‌کشی، آواره‌سازی، پاکسازی قومی و شکستن غرور و نفی موجودیت یک ملت تاریخی همراه بوده است. در این مجال به تماشای برخی از ایستگاه‌های این مسیر 65 ساله که پر از جنایت و ظلم و کشتار و تعدیست؛ نظری می‌افکنیم. 

اکثریت آنها برای اولین بار در عمر خود سرزمین فلسطین را از نزدیک می‌دیدند.

سال نکبت: 1948
نوار غزه فقط 360 کیلومتر مربع مساحت دارد. در این ناحیه کوچک حدود 1.6 میلیون فلسطینی زندگی می‌کنند. دلیل این تراکم جمعیتی‌ بالا در این منطقه چیست؟ اکثریت ساکنان غزه در اصل جان به در بردگان از مناطقی هستند که در سال نکبت، 1948، از صدها روستا و شهر سرزمین اجدادی خود به دلیل پاکسازی قومی آواره شدند. این پاکسازی قومی و جمعیت زدایی و تخریب روستاها و شهرها به دست شبه نظامیان یهودی انجام گرفت که اکثریت آنها برای اولین بار در عمر خود سرزمین فلسطین را از نزدیک می‌دیدند. آنها تحت رهبری دیوید بن گوریون از اروپا و روسیه به فلسطین هجوم آورده بودند تا مقدمات بنیان گذاری مجمع جنایتکاران یهود را فراهم سازند.

بیش از 800 هزار فلسطینی از دیار خود بیرون رانده شدند.

با برپایی اردوگاه‌هایی در غزه، صهیونیست‌ها آوارگانی که موفق به سلاخی آنها نشده بودند را به غزه هدایت می‌کردند. هر فلسطینی که تلاش می‌کرد از غزه خارج شده و به خانه و مزرعه خود برگردد به دلیل ورود به «اسرائیل» که به طور ناگهانی بر وسط نقشه جغرافیا پریده بود؛ تیرباران می‌شد. بیش از نیمی از جمعیت بومی فلسطین که بالغ بر 800 هزار نفر بودند؛ از دیار خود بیرون رانده شدند.

خیابان‌های شهرهای فلسطین در سال 1948

531 روستا تخریب شد و فلسطینیان از یازده منطقه شهری آبا و اجدادی خود اخراج شدند. در سال‌های بعد تعداد روستاهای تخریب شده توسط صهیونیست‌ها به 600 رسید و هزاران فلسطینی که حاضر به ترک وطن خود نمی‌شدند به فجیعترین وضع قتل عام شدند. بدین ترتیب صهیونیست‌ها در سال نکبت 80 درصد از خاک فلسطین باستانی را به تصرف خود در آورده و کشور بی‌ریشه‌ای را برپایه موهومات و اسرائیلیات مشمئز کننده و خنده‌آور برپا کردند.

هزاران فلسطینی در سال 1948 قتل عام شدند.

قتل عام خان یونس و رفح: 1956
تصرف 80 درصد از سرزمین فلسطین شهوت کشتار و تخریب و تصرف را در دل چرکین صهیونیست‌ها خاموش نکرد. رهبران صهیونیست با پشتیبانی نیروهای فرانسوی و انگلیسی تصمیم به حمله به مصر و تصرف صحرای سینا گرفتند. برای ورود به مصر، ارتش صهیونیستی باید از غزه می‌گذشت. موشه دایان، فرمانده عملیات و جنایتکار جنگی اسرائیلی دستور تصرف غزه را داد که طی آن دو قتل عام فجیع انجام شد. در نوامبر 1956 شهر خان یونس شاهد کشتار دسته جمعی 275 نفر از شهروندان خود بود.

دنیای استکبار و سازش در برابر جنایت‌های اسرائیلیان در بیشتر مواقع ساکت است.

خان‌ یونس شهری در جنوب نوار غزه است که اردوگاه آوارگان فلسطینی در سال 1948 در آنجا ساخته شد و به 35 هزار نفر پناه داد. جانیان یهود در سوم نوامبر، 25 سرباز مصری را در خان یونس اعدام کرده و سپس با هجوم به بیمارستان شهر، همه بیماران، پرستاران و پزشکان را نیز به وحشیانه‌ترین شکل ممکن قتل ‏عام کردند. با عدم ارضای خونخواری دایان، 111 فلسطینی دیگر در شهر همسایه، رفح، قتل عام شدند. در نهایت صحرای سینا تصرف شد اما با دخالت آمریکا ارتش صهیونیستی از سینا و غزه عقب نشست.

نطفه غده سرطانی صهیونیست با قتل عام و تخریب و آواره‌سازی بسته شده است.

کشتار 22 هزار نفر: 1967
پس از شکست صهیونیست‌ها در دزدیدن سینا از مصر، صهیونیست‌ها شروع به دست اندازی به سرزمین‌های دیگر کردند. در کرانه غربی، غزه و بلندی‌های جولان سوریه که در ژوئن 1967 اشغال شد؛ تمامی مقاومت‌های مردمی که با دست خالی در برابر جانیان یهود می‌جنگیدند در هم کوبیده می‌شد و در مجموع 22 هزار نفر از مصری‌ها، فلسطینی‌ها، اردنی‌ها و سوری‌ها کشته شدند.

اسرائیل آبادی خود را در ویرانی خانه‌های ملت‌ فلسطین و لبنان می‌بیند.

تلفات اسرائیل زیر هزار نفر گزارش شد که نشان می‌دهد جنگ بین یک ارتش آموزش دیده و گروه‌های مردمی در اصل غیرنظامی که آموزش‌های ابتدایی دیده‌اند؛ وقوع یافته است. در این مرحله، جانیان صهیونیست 300 هزار فلسطینی دیگر را از سرزمین خود آواره کردند. 130 هزار نفر از سوری‌ها نیز از سرزمین خود در بلندی‌های جولان اخراج شدند. اشغال جولان تا کنون ادامه یافته است.

حمام خونی که سربازان اسرائیلی هرگاه می‌خواهند در فلسطین راه میاندازند.

کشتار مردم لبنان و آوارگان فلسطینی: 1982
اشغال جنوب لبنان  بر اساس طرح شارون انجام گرفت و بخش عظیمی از خاک لبنان به اشغال این رژیم در آمد. حدود دو ماه و نیم پایتخت لبنان، بیروت، در محاصره نیروهای اسراییلی قرار گرفت. هدف از حمله به لبنان، حمایت از هم پیمان اسرائیل «بشیر جمیل»، برای به قدرت رسیدن بود تا بتوانند بین لبنان و اسرائیل معاهده صلح منعقد کنند. صهیونیست‌ها جنگ وسیعی را از طریق زمین و دریا و هوا در شهرها و روستاهای لبنانی و اردوگاه‌های فلسطینی به راه انداختند و گلوله باران مناطق مسکونی توسط اسرائیل قربانیان زیادی گرفت. بمب افکن‌ها و توپ‌های سنگین صهیونیست‌ها شب و روز بر سر مردم بمب و آتش ریختند.

جنایت صبرا و شتیلا: یکی از بزرگترین نسل‌کشی‌هایی که مجمع جانیان یهود مرتکب شده است.

سه ماه پس از این حملات، سازمان آزادی بخش فلسطین از لبنان عقب نشینی کرد و بشیر جمیل به عنوان رئیس جمهور لبنان برگزیده شد اما این  رئیس جمهور دست نشانده اندکی بعد ترور شد. در پی این ترور، نیروهای وفادار به بشیر جمیل با حمایت رسمی آمریکا و اسرائیل دست به کشتار غیرنظامیان و آوارگان فلسطینی در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا زدند. اردوگاه صبرا و شتیلا 2 اردوگاه از مجموع 12 اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می‌روند که در جنوب این کشور واقع شده‌اند. این دو اردوگاه در زمان جنایت صهیونیست‌ها حدود 90 هزار سکنه داشت که یک چهارم آنها فقرای لبنانی بودند.

در اکثر مواقع آمریکا، انگلیس، کانادا، و استرالیا کشتار مردم به دست اسرائیل را دفاع از خود و مشروع نامیده‌اند.

جانیان یهود و نیروهای فالانژ از عصر روز پنج شنبه 16 سپتامبر با محاصره کامل این دو اردوگاه به آن یورش برده و تا صبح روز شنبه 18 سپتامبر به کشتار زنان و کودکان و مردان فلسطینی پرداختند. تعداد کشته‌شدگان این کشتار از 700 تا 3500 نفر برآورد شده ‌است. در 16 دسامبر 1982 مجمع عمومی سازمان ملل متحد این کشتار را «نسل‌کشی» نامید. دولت لبنان در پایان سال 1982 آمار رسمی تجاوز اسرائیل به این کشور را اعلام کرد. جانیان یهود حدود 20 هزار نفر را قتل ‌عام و 30 هزار نفر را نیز زخمی کرده بودند. این اشغال و کشتار دو دهه ادامه داشت تا این که ارتش اسرائیل در اواسط سال 2000 اقدام به ترک خاک لبنان کرد.

جانیان یهود در سال 1982 حدود 20 هزار لبنانی را قتل ‌عام کردند.

حمله دوباره به لبنان: 2006
در سیزدهم جولای 2006 نیروی هوائی اسرائیل با حملاتی به زیرساخت‌های لبنان، جاده‌ها، پل‌ها و فرودگاه بیروت 44 شهروند لبنانی را کشت. این بار حزب‌الله قهرمان لبنان با تقدیم حدود پانصد شهید تمام قد در برابر هجوم جانیان یهود ایستاد. بعدها این تعدی اسرائیل به جنگ 33 روزه معروف شد. با ادامه حملات صهیونیست‌ها در حدود 1191 شهروند لبنانی بر اثر بمباران‌ها کشته‌ شدند. 30 درصد کشته‌شدگان غیرنظامی کودکان زیر 13 سال بودند. اما مدافعان همیشگی صهیونیست‌ها، آنگلوساکسون‌ها، این بار نیز از جنایات اسرائیل حمایت کردند.  آمریکا، انگلیس، کانادا، آلمان و استرالیا حملات اسرائیل را دفاع از خود و مشروع نامیدند. رئیس جمهور وقت آمریکا جرج دبلیو بوش نیز جنگ اسرائیل و لبنان را بخشی از جنگ با تروریسم نامید و در 20 جولای 2006 نیز کنگره آمریکا از اسرائیل حمایت کرد.

در طول 65 سال موجویتش، اسرائیل هیچ ابایی از کشتار زنان و کودکان نداشته است.

این در حالی بود که در طی این جنگ اسرائیل از تسلیحات نامتعارفی همچون بمب‌های فسفری و خوشه‌ای استفاده کرده بود و حجم زیادی از بمب‌های خوشه‌ای را بر سر شهرها، روستاها و مراتع لبنان ریخته بود. عدم اصابت این نوع بمب‌ها به غیر نظامیان قابل کنترل نیست و بمب‌هایی که به طور عمل نکرده باقی‌مانده‌اند تا کنون موجب کشته و زخمی شدن تعداد قابل توجهی از کودکان و غیرنظامیان لبنانی شده است.

اسرائیل در جنگ 33 روزه حمله از تسلیحات نامتعارفی همچون بمب‌های فسفری و خوشه‌ای استفاده کرد.

محاصره و کشتار یک ملت: 2006
فلسطینیان ساکن غزه که از دهه‌ها آوارگی و جنگ و تاراج خسته شده بودند در سال 2006 دیگر تاب تحمل سیاست‌های رهبران جنبش فتح را نیاورند. مردمان غزه فتح را غرق در فساد سیاسی می‌دانستند و در نتیجه در انتخابات به گروه مخالف، حماس، رای داده و امور غزه را به آن سپردند. برای تنبیه مردم غزه به خاطر جرات کردن و رای دادن به گروهی که می‌خواستند؛ اسرائیل غزه را به بزرگترین زندان تاریخ بشر تبدیل کرد. تمامی ارتباطات غزه با دنیای خارج قطع و حملات مهیبی به این منطقه شروع شد.

قتل عام صبرا و شتیلا

آنگلوساکسون‌ها (آمریکا، انگلیس، کانادا، استرالیا) و اکثر کشورهای اروپایی از اقدامات اسرائیل علیه غزه پشتیبانی کردند. تا سال 2008 اسرائیل در سایه حمایت‌های خارجی به بمباران و کشتار مردم محاصره شده غزه ادامه داد. تا قبل از هجوم بزرگ دسامبر 2008، جانیان یهود 700 فلسطینی را که زنان و کودکان فراوانی نیز در بین آنها بودند؛ کشتند. از سوی دیگر محاصره نیز تمامی اقتصاد شکننده غزه را نابود کرد و بحران بهداشت و غذای حاصل از آن در کنار تخریب نیروگاه‌های برق در اثر بمباران موجب فجایع انسانی فراوانی شد.

آنگلوساکسون‌ها مدافعان اصلی مجمع جانیان یهود هستند.

در 27 دسامبر 2008 اسرائیل حمله وحشیانه‌ای را علیه مردم بی‌دفاع غزه آغاز کرد که در اثر آن 1417 فلسطینی کشته شده و بیش از 5300 نفر نیز زخمی شدند. حملات مرگبار جنایان یهود تا 18 ژانویه 2009 ادامه داشت. تلفات اسرائیل نیز در طی این دوره کلا 13 نفر بود که تعدادی از آنها نیز به طور اشتباهی به دست خود صهیونیست‌ها کشته شده بودند. شدت سبعیت اسرائیلیان و فجایع به بار آمده از آن موجب حیرت جهانیان شد تا حدی که برخی از اعضای جامعه یهود نیز زبان به اعتراض گشودند.

سبعیت اسرائیلیان گاهی اعتراض جامعه یهود را نیز در پی دارد.

کشتار امداد رسانان به غزه: 2010 
با ادامه محاصره و کشتار ملت فلسطین در غزه، توجه مردم جهان بیش از پیش به خاورمیانه جلب شده بود. گروه‌های حقوق بشری فراوانی در تلاش بودند تا به مردم غزه کمک‌رسانی کنند. اما سبعیت جانیان یهود حتی اجازه این اقدامات صرفا بشردوستانه را نیز نمی‌داد تا جایی که در ماه می 2010 در برابر چشمان افکار عمومی جهان نیروی دریایی ارتش صهیونیستی در اقدامی شبیه به دزدی دریایی به کشتی بین‌المللی حامل کمک‌های انسان‌دوستانه به نوار غزه که در آب‌های بین‌المللی در حرکت بود؛ حمله کرد و سطر دیگری بر فهرست طویل جنایات خود افزود. طی این حمله نه شهروند ترکیه کشته شده و ده‌ها نفر از سرنشینان کشتی نیز به شدت زخمی شدند. 750 سرنشین نیز بازداشت و برای بازجویی به بندر اشدود منتقل شدند.

در سال 2010 نیروی دریایی ارتش صهیونیستی در اقدامی شبیه به دزدی دریایی، به کشتی بین‌المللی حامل کمک‌های انسان‌دوستانه به نوار غزه حمله کرد.