مسیحیت شناسی

پس از رسمیت یافتن دین مسیح از ناحیه امپراطور وقت روم ، کنستانتین در سال 383 م. براساس دستورات پولس، که مؤمنان عیسوی شایسته را کسانی می دانست که بدون همسر زندگی کنند!!!!! رهبانیت مسیحی بوجود آمد. نخستین کسی که روش رهبانیت را بنیاد نهاد، قدیس آنتونیوس مصری بود. راهبان در دیرها و صومعه هایی که غالبا در خارج از شهر قرار داشت به مراقبت و تفکر و ریاضت می پرداختند.

نقد وبررسی

رهبانیت در واقع نتیجه دنیاگرایی کلیسا و مسیحیانی بود که پس از رسمیت یافتن دین مسیح فقط اسماَ مسیحی بودند. این نهضت تحت تأثیر تعالیم گنوسیها و متکلمان اسکندری شکل گرفت که دنیای مادی را پلید و جسم و جسمانیات را ناپاک می دانستند. در حالی که:

 اولا: براساس تعالیم کتب آسمانی دنیای مادی مزرعه فعالیت انسان برای برخورداری از سعادت جاودانه است. و پلیدی در صورتی بوجود می آید که زندگی مادی در خدمت اجرای مقاصد شیطانی واقع شود.

ثانیا: دین برای هدایت و مدیریت غرایز طبیعی انسان آمده است نه سرکوب آن.

ثالثا : میل به زندگی اجتماعی و ازدواج یک نیاز طبیعی در وجود بشر است. و غالب تجردها چون به شکل انفرادی انجام می شود، ممکن است منجر به دیوانگی شود.

رابعا: از آنجا که امور غیرطبیعی دوامی ندارند ، در هر دوره‏ای زندگی رهبانی شکل متمایزی یافته است. تا آنجا که چنین تفکری در میان گروه‏هایی که پس از نهضت پروتستان بوجود آمده، چندان رایج نیست. و این نشانه غلط بودن رهبانیت است.

برخی هم مانند سکولارها کلاَ قید دین را زدند.

نکته مهم دیگر این است که یکی از علتهای اصلی مفاسد جنسی که هر روزه در مورد ارباب کلیسا شنیده می شود همین فکر انحرافی رهبانیت و پشت کردن به یک نیاز اولیه در وجود انسان است!!!