چکیده
«تثلیث» از آموزه هاى بنیادینِ الهیات رایج مسیحى است که بر اساس آن، حضرت عیسى (پسر) یکى از شخصیت هاى سه گانه تثلیث، و در کنار پدر و روح القدس داراى الوهیت است. آموزه تثلیث متأثر از فرهنگ ها و ادیان شرک آمیز به مسیحیت راه یافت. قرآن کریم با روایتى متفاوت و ارائه شخصیت بشرى از عیسى علیه السلام، بنیان هاى فکرى اعتقاد به الوهیت مسیح را به چالش کشیده است. این نوشتار با هدف تبیین دیدگاه انتقادى قرآن کریم، با روش توصیفى ـ تحلیلى به این موضوع پرداخته است. قرآن کریم اعتقاد به الوهیت حضرت عیسى را باورى شرک آلود و آمیخته به تحریف دانسته و با تأکید ویژه بر مفاهیمى مانند پسر مریم، عبداللّه و مخلوق بودن عیسى و نیز گزارش باردارى مریم علیهاالسلام و تولد حضرت عیسى ضمن ارائه شخصیت بشرى از آن حضرت و مادرش، هرگونه اعتقاد به الوهیت آنها را از اساس به چالش مى کشد. روایت قرآن نشان مى دهد که اعتقاد به الوهیت عیسى علیه السلام در زمان آن حضرت وجود نداشته و در دوره هاى بعد پدید آمده است.
کلیدواژه ها: قرآن کریم، الوهیت، حضرت عیسى، تثلیث، مریم علیهاالسلام، اساطیر.
- سه شنبه ۶ آبان ۹۳
- ۰۶:۵۰
- ۱۵۷۳
- ۱
