مسیحیت شناسی

برخی از مبشرین مسیحی با بد فهمی از آیات قران برداشت اشتباهی را از قران ارائه کردند در ادامه اشکالاتی که مسیحیان از تثلیث در قران دارند را مطرح و سپس به بررسی آنها میپردازیم:

چکیده

«تثلیث» از آموزه هاى بنیادینِ الهیات رایج مسیحى است که بر اساس آن، حضرت عیسى (پسر) یکى از شخصیت هاى سه گانه تثلیث، و در کنار پدر و روح القدس داراى الوهیت است. آموزه تثلیث متأثر از فرهنگ ها و ادیان شرک آمیز به مسیحیت راه یافت. قرآن کریم با روایتى متفاوت و ارائه شخصیت بشرى از عیسى علیه السلام، بنیان هاى فکرى اعتقاد به الوهیت مسیح را به چالش کشیده است. این نوشتار با هدف تبیین دیدگاه انتقادى قرآن کریم، با روش توصیفى ـ تحلیلى به این موضوع پرداخته است. قرآن کریم اعتقاد به الوهیت حضرت عیسى را باورى شرک آلود و آمیخته به تحریف دانسته و با تأکید ویژه بر مفاهیمى مانند پسر مریم، عبداللّه و مخلوق بودن عیسى و نیز گزارش باردارى مریم علیهاالسلام و تولد حضرت عیسى ضمن ارائه شخصیت بشرى از آن حضرت و مادرش، هرگونه اعتقاد به الوهیت آنها را از اساس به چالش مى کشد. روایت قرآن نشان مى دهد که اعتقاد به الوهیت عیسى علیه السلام در زمان آن حضرت وجود نداشته و در دوره هاى بعد پدید آمده است.

کلیدواژه ها: قرآن کریم، الوهیت، حضرت عیسى، تثلیث، مریم علیهاالسلام، اساطیر.

به گزارش مسیحیت شناسی الوهیت مسیح در کتاب مقدس نیز ریشه معتبری ندارد و درست به همین خاطر بوده است که تا قرنها پس از حضرت مسیح علیه السلام نیز این مسأله مورد اختلاف و نزاع بوده است.

در حال حاضر نیز برخی از فرق مسیحی نظیر یونیورسالیستها و شاهدان یهوه منکر این دکترین هستند .

رشد منفی تثلیث گرایی در آمریکا جدیدترین آمارها حاکی از آن است که بیشترین رشد کلیسای مسیحی مربوط به فرقه ی یکتاپرست « شاهدان یهوه » است .

مسیحیان موضوع فرزندى در انجیل را حمل بر تشریف و تبرک نکرده ‏اند، در صورتى که در جاهایى از آن به این امر تصریح شده است. مثلًا مى‏ گوید: «اما من به شما مى‏ گویم که دشمنان خود را محبّت نمایید و براى لعن کنندگان خود برکت بطلبید و به آنانى که از شما نفرت دارند احسان کنید و به هر که به شما فحش دهد و جفا رساند دعاى خیر کنید. تا پدر خود را که در آسمان است پسران شوید زیرا که آفتابِ خود را بر بدان و نیکان طالع مى ‏سازد و باران بر عادلان و ظالمان مى‏ باراند. زیرا هر گاه آنانى را محبّت نمایید که شما را محبت مى ‏نمایند، چه اجر دارید؟ آیا باجگیران چنین نمى‏کنند؟ و هرگاه برادران خود را فقط سلام گویید، چه فضیلت دارید؟ آیا بت‏پرستان (باجگیران) چنین نمى ‏کنند؟ پس، شما کامل باشید چنان که پدر شما که در آسمان است کامل است»[1].

آنچه قرآن درباره عیسى (علیه السلام) می گوید!

قرآن یادآور مى ‏شود که عیسى(علیه السلام) بنده خدا و فرستاده اوست و آن حضرت آنچه را که به او نسبت داده ‏اند براى خود ادعا نکرده است و به مردم غیر از رسالت خود چیزى نفرموده است. خداى متعال مى ‏فرماید: «و إذْ قالَ اللّهُ یا عیسى ابنَ مَرْیمَ أ أنْتَ قُلْتَ لِلنّاسِ اتَّخِذونی و امِّی إلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللّهِ قالَ سُبْحانَکَ ما یکونُ لِی أنْ أقولَ ما لَیسَ لِی بِحَقٍّ إنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فی نَفْسِی و لا أعْلَمُ ما فِی نَفْسِکَ إنَّکَ أنْتَ عَلّامُ الغُیوبِ* ما قُلْتُ لَهُمْ إلّا ما أمَرْتَنِی بهِ أنِ اعْبُدوا اللّهَ رَبِّی و رَبَّکُم و کُنْتُ علَیهِم شَهیدا ما دُمْتُ فیهِم فلَمّا تَوَفَّیْتَنی کُنْتَ أنْتَ الرَّقیبَ علَیْهِم و أنْتَ على کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهیدٌ* إنْ تُعَذِّبْهُم فإنَّهُمْ عِبادُکَ و إنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فإنّکَ أنْتَ العَزیزُ الحَکیمُ* قالَ اللّهُ هذا یَومُ یَنْفَعُ الصّادِقینَ صِدْقُهُم».[1]