قتل عام صدها هزار مسلمان بوسنی به جرم اسلام و سکوت و تماشای مدعیان دروغین! + فیلم+ 40 تصویر تکان‌دهنده

صرفا جهت یادآوری!

(به مناسبت سالگرد کشتار ده ها هزار تن از مردم مسلمان شهر سریبرینتسای بوسنی)

هنوز بیست سال هم از این جنایت نگذشته است !!

حدود 70 سال قبل معلوم نیست چند صد یا چند هزار یهودی همراه بقیه قربانیان در کوره های آدم پزی هیتلر جنایت کار جنازه هایشان سوزانده شده! ولی الان از آن به کشتار ملیونی و بزرگترین نسل کشی تاریخ یاد میشود!
در حالی که یقینا کشتار مردم زنده فجیعتر از سوزاندن جنازه ها در کوره هاست!

جنایاتی که در حق مردم مسلمان بوسنی انجام شد، موقع وقوع هم سانسور بود!! الان هم بعد از 20 سال باز هم سانسور است! حتی تلویزیون ما هم به اندازه هلوکاست از این جنایت یاد نمی کند!

قابل توجه مدعیان حقوق بشر و صلح و مهر و محبت و گفتگو!

قابل توجه کسانی که اسلام را مورد حمله قرار میدهند آنهم به بهانه جنایات عده ای انسان نما که به نام اسلام دست به جنایت می زنند! یا اجداد و اسلاف آنها که قرنها پیش دست به کشور گشائی در اقصا نقاط جهان زدند!

بیست و یک سال پیش در قلب اروپای متمدن و در میان سکوت کشورهای غربی، صرب‌های بوسنی، به جان مسلمان‌ها افتادند. جنایات زیادی در این جنگ وحشیانه اتفاق افتاد که لکه ننگ آن تا ابد بر پیشانی مدعیان حقوق بشر خواهد ماند. از قتل عام و نسل کشی مسلمانان گرفته تا تجاوز به زنان و دختران مسلمان به منظور پاکسازی قومی و نژادی.

به گزارش مشرق : با مرور وقایع فروپاشی یوگسلاوی سابق به شش جمهوری مستقل در می یابیم که دستیابی به استقلال در جمهوری بوسنی و هرزگوین با اکثریت مسلمان در مقایسه با جمهوری های دیگر با اکثریت مسیحی (اسلونی، کرواسی و مقدونیه) تلفات و ویرانی های سنگینی را دربرداشت و خون های زیادی بر زمین ریخته شد. این در حالی بود که در هیچ یک از جمهوری های با اکثریت مسیحی چنین حوادثی حتی در نازلترین سطح اتفاق نیفتاد. استقلال طلبی در این جمهوری ها در فضایی بدور از خشونت و خونریزی صورت گرفت و دقیقا به همین علت است که مسلمانان بوسنی و هرزگوین دولت های اروپایی را به همدستی و مشارکت در جنایات صرب ها متهم می کنند و آنان را در قتل عام هزاران انسان بی گناه شریک جرم می دانند.

در اوایل سال 1995 با میانجیگری آمریکا و اروپا، یوگسلاوی سابق با استقلال بوسنی موافقت کرد و برای پایان دادن به جنگ قرار شد نیروهای حافظ صلح در مناطق حساس بوسنی مستقر شوند. این درحالی بود که شورای امنیت سازمان ملل در سال ۱۹۹۳ (۱۳۷۲) هنگامی که صرب ها حملات خود به مناطق مسلمان نشین را تشدید کرده بودند، شهر سربرنیتسا را به همراه سارایوو، توزلا، گوراژده و بیهاج منطقه امن اعلام کرده بود. این بدین معنا بود که این نسل کشی در مقابل چشم نیروهای حافظ صلح و در مناطقی که از سوی سازمان ملل امن اعلام شده بود بوقوع پیوست.

به گزارش رجانیوز، پس از فروپاشی یوگسلاوی، جمهوری بوسنی و هرزگوین، در پی همه‌پرسی استقلال انجام‌گرفته در سال ۱۹۹۲، اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر جنگ‌های بوسنی بود. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شد و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.

صرب‌های بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، جمهوری صرب بوسنی را تشکیل داده و به قصد تجزیه جمهوری در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل «صربستان بزرگ»، حمله مسلحانه کردند که این جنگ موجب کشته شدن صدها هزار نفر از مردم مسلمان بوسنی شد.

جنگ صرب‌ها علیه بوسنی هرزگوین، فقط یک جنگ ملی و بر سر خاک نبود، بلکه با هدف و تلاش برای از بین بردن مسلمانان و تعهد بر نسل‌کشی انجام گرفت. لذا فقط ۴۰۰۰۰ نفر (غیر نظامی) در سربرنیتسا هدف قرار گرفته و یک جا کشته شدند. جرم آنها فقط هویت اسلامی آنان بود.

بنا بر همین گزارش در این جنگ برای اولین بار تجاوز به زنان و حتی دختران خردسال و کشتار کودکان، به عنوان یک تاکتیک نظامی برای پیروزی قلمداد شد.

بنا بر گزارشات مستند در سازمان ملل: در جنگ صرب‌ها علیه بوسنی، بیش از ۳۰۰ هزار غیرنظامی کشته و هزاران زن مورد تجاوز قرار گرفت.

بنا بر همین مستندات، در کشتار جولای ۱۹۹۵، بیش از ۸۰۰۰ غیر نظامی بوسنیایی (مسلمان) که اغلب آنان را پیرمردان و جوانان تشکیل می‌دادند، در داخل و اطراف شهر سربرنیتسا توسط یگان نظامی «Srpska (VRS) » به فرماندهی ژنرال راتکو ملادیچ (Ratko Mladić ) قتل عام شدند. و دبیر کل سازمان آن را بدترین و وحشتناک‌ترین قتل عام در دنیا، پس از جنگ جهانی دوم خواند.

البته طبق اسناد به دست آمده، در این کشتار جمعی مسلمانان، شبهه‌ نظامیان صرب به نام گروه «عقرب» و نیز برخی از نیروهای نظامی یونانی (داوطلب)، ارتش صرب را یاری می‌کردند.

به گزارش انجمن حمایت از زنان صدمه دیده در جنگ بوسنی، تا کنون پرونده ۲۵۰۰۰ زن آسیب‌ دیده به سازمان ملل ارائه شده است.

در سال ۲۰۰۴ و در طی برگزاری دادگاه جنایات جنگی، قاضی (Prosecutor v. Krstić ) تصریح کرد: ۲۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ زن و کودک بوسنایی (مسلمان) را به انتقال اجباری واداشته‌اند و تعداد کثیری از آنان در طی انتقال مورد تجاوز و قتل عام قرار داده‌اند و شواهد دال بر کشتار هدفمند و سازماندهی شده‌ است. (شماره پرونده و پاراگراف: Case No. IT-98-33, 19 April 2004, Para. 33 ).

به گزارش قاضی تجدید نظر، تئودور مورن (Theodor Meron ): اکثریت قریب به اتفاق کشته‌شدگان را مردان بزرگسال و پسران نوجوان تشکیل می‌دادند. پسران زیر ۱۵ سال و مردان بالای ۶۵ سال. و البته طبق گزارشات زنان و حتی نوزادان بسیاری در میان اجساد یافت شده وجود داشتند. (BalkanInsight ).

هم چنین کمیسیون فدرال بوسنی موفق شده است تا فهرستی از ۸۳۷۳ نفر مفقود تهیه نماید که حدود ۵۰۰ نفر آنها زیر ۱۸ سال بوده‌ و تعداد بسیاری از آنها زنان و دختران هستند. (Federal Commission for Missing Persons; “Preliminary List of Missing and Killed in Srebrenica”; 2005 ).

تعداد ۶۵۹۴ قربانی غیر نظامی دیگر از طریق آزمایشات DNA که بر روی قطعات به دست آمده در گورستان‌های دسته‌جمعی انجام گرفته شناسایی شده‌اند و هزاران نفر دیگر هنوز ناشناس باقی مانده‌اند که همگی غیر نظامی و تعداد بسیاری از آنان زنان، کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال می‌باشند.

به استناد (Writ of summons (4 June 2007), the Dutch law firm Van Diepen Van der Kroef Advocaten ) به گزارش شاهدان عینی، سربازان و شبه‌نظامیان صرب گاهی یک منطقه را هدف قرار داده و با حمله به‌ آن منطقه، مردان و پسران را کشته و یا می‌ربودند و سپس زنان را مورد تجاوز قرار داده و می‌کشتند. بارها شکم زن باردار را باچاقو دریده و طفل او را با دست خارج کرده و مقابل چشمش و حتی چشم دیگران سر ‌بریدند.

به همین سند و گواهی شاهد عینی، مادری را دیدم که از ترس به گوشه‌‌ای خزیده بود و سر فرزند خردسال پسرش را که گریه می‌کرد روی پایش قرار داده بود. سرباز صرب آمد و به او گفت: صدای این را خفه کن و چون گریه پسر بچه قطع نشد، او را در آغوش مادرش سر برید و سر بریده را روی چاقو گرفت و به سایرین نشان داد. تأسف‌آورتر و رقت‌انگیزتر آن که بسیاری از شاهدان در دادگاه‌ها و گزارشات خود شهادت دادند که قتل‌ها، جنایات، تجاوزات و بچه‌کشی بسیاری مقابل چشم نظامیان هلندی (اعزامی سازمان ملل جهت کنترل آتش بس) اتفاق می‌افتاد و آنها در حالی که گاه ۵ یا ۶ متر بیشتر فاصله نداشتند، فقط نگاه می‌کردند و قدم می‌زدند.

مدیر «انجمن زنان خسارت دیده جنگ بوسنی» در سال ۲۰۰۱ در دادگاه اظهار داشت که نه تنها بسیاری از جانیان و متجاوزان به زنان و کودکان در سطح جامعه آزادانه می‌گردند، بلکه در مشاغل حساسی چون اداره پلیس یا آموزش و پرورش و … به کار گرفته شده‌اند!

مشاهده فیلم تشییع جنازه قربانیان کشف شده در گورهای دسته جمعی