یکی از ملزومات آموزه فدا و گناه نخستین این است که بپذیریم هر کودکی که به دنیا میآید میراث بر گناه آدم است و لذا کودک نوزاد باید تعمید شود تا مشمول نجات واقع گردد و اگر نوزادی قبل از تعمید بمیرد در عذاب الهی خواهد بود. چون میراث بر گناهی است که پدر بزرگش آدم انجام داد.
نقد و بررسی
1.آیا ازمحبت و عدل خدا دور نیست که گناه را از حضرت آدم به دیگران منتقل کند و به خاطرگناه یک نفر حتی پدر انسانها باشد همه گنهکار باشند مگر خدا عادل نیست؟!
2.اینکه خدا به صرف قبول داشتن حضرت عیسی ،گناه را بدون حساب بیامرزد آیا سبب جرات پیداکردن بر انجام و ادامه گناهان نمی شود؟
3.اعتقاد به محبت در مسیحیت این را میرساند که فرقی بین گنهکار و انسان صالح نیست فلذا ارزش واقعی انسان معلوم نیست و چه بسا در این دین بدکاران که بهره ای بیشتر از خوبان دارند بیشتر ارزش داشته باشند همانطور که در گذشته مسیحیت می بینید مانند عصر رنسانس و دوران دیگر که بزرگان مسیحیت را بخاطر روابط نامشروع تعیین میکردند زیرا که قرار است خداوند طبق وعده ای که داده همه بخاطر اعتقاد به فدا بخشوده شوند و دیگر ، افرادی که به مسیحیت اعتقاد بیشتر داشته باشند خود را نیازمند به کسب ارزش نمی دانند.
4.اگر هر گنهکاری بخاطر اعتقاد به فدا بخشوده میشود پس چرا پلاگیوس که از بزرگان دین است تنها بخاطر گناه ابراز عقیده معدوم میشوند.
3.این نوع محبت با اموزه های دیگر کتاب مقدس مخالف است ازجمله :
- در عهدقدیم در سفر تثنیه میخوانیم « هرگز پدران به عملکرد فرزندان کشته نمی شوند و نیز فرزندان به عملکرد پدران به قتل نمی رسند بلکه هر کسی به گناه خود کشته می شود »
- در حزقیال اینگونه آمده: « نفس خطاکار است که می میرد پسر متحمل گناه پدر نمی شود و پدر نیز متحمل گناه پسر نمی شود»
- همچنین بر خلاف تعالیم اناجیل است در اناجیل مرقس و لوقا و متی قصه شخصی را نقل میکندکه از عیسی راه رسیدن به صلاح و رستگاری را سئوال میکند او در تنها شروع به امربه معروف ونهی از منکر میکند.
- پنجشنبه ۱۲ دی ۹۲
- ۲۲:۲۱
- ۲۵۶۲
- ۱
