مسیحیان موضوع فرزندى در انجیل را حمل بر تشریف و تبرک نکرده ‏اند، در صورتى که در جاهایى از آن به این امر تصریح شده است. مثلًا مى‏ گوید: «اما من به شما مى‏ گویم که دشمنان خود را محبّت نمایید و براى لعن کنندگان خود برکت بطلبید و به آنانى که از شما نفرت دارند احسان کنید و به هر که به شما فحش دهد و جفا رساند دعاى خیر کنید. تا پدر خود را که در آسمان است پسران شوید زیرا که آفتابِ خود را بر بدان و نیکان طالع مى ‏سازد و باران بر عادلان و ظالمان مى‏ باراند. زیرا هر گاه آنانى را محبّت نمایید که شما را محبت مى ‏نمایند، چه اجر دارید؟ آیا باجگیران چنین نمى‏کنند؟ و هرگاه برادران خود را فقط سلام گویید، چه فضیلت دارید؟ آیا بت‏پرستان (باجگیران) چنین نمى ‏کنند؟ پس، شما کامل باشید چنان که پدر شما که در آسمان است کامل است»[1].

آنچه قرآن درباره عیسى (علیه السلام) می گوید!

قرآن یادآور مى ‏شود که عیسى(علیه السلام) بنده خدا و فرستاده اوست و آن حضرت آنچه را که به او نسبت داده ‏اند براى خود ادعا نکرده است و به مردم غیر از رسالت خود چیزى نفرموده است. خداى متعال مى ‏فرماید: «و إذْ قالَ اللّهُ یا عیسى ابنَ مَرْیمَ أ أنْتَ قُلْتَ لِلنّاسِ اتَّخِذونی و امِّی إلهَیْنِ مِنْ دُونِ اللّهِ قالَ سُبْحانَکَ ما یکونُ لِی أنْ أقولَ ما لَیسَ لِی بِحَقٍّ إنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فی نَفْسِی و لا أعْلَمُ ما فِی نَفْسِکَ إنَّکَ أنْتَ عَلّامُ الغُیوبِ* ما قُلْتُ لَهُمْ إلّا ما أمَرْتَنِی بهِ أنِ اعْبُدوا اللّهَ رَبِّی و رَبَّکُم و کُنْتُ علَیهِم شَهیدا ما دُمْتُ فیهِم فلَمّا تَوَفَّیْتَنی کُنْتَ أنْتَ الرَّقیبَ علَیْهِم و أنْتَ على کُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهیدٌ* إنْ تُعَذِّبْهُم فإنَّهُمْ عِبادُکَ و إنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فإنّکَ أنْتَ العَزیزُ الحَکیمُ* قالَ اللّهُ هذا یَومُ یَنْفَعُ الصّادِقینَ صِدْقُهُم».[1] 

یوحنای لاهوتی از نویسندگان کتاب مقدس در عهد جدید، خدای خود را به گوسفند ذبح شده‌ای تشبیه می‌کند که هفت شاخ و هفت چشم دارد!!!

«و دیدم در میان تخت و چهار حیوان و در وسط پیران ، برّه‏ای چون ذبح شده ایستاده است وهفت شاخ و هفت چشم دارد که هفت روح خدایند که به تمامی جهان فرستاده می‏شوند»[1]

        توصیف خدای بزرگ در کتب مقدس مسیحیان!!

ای خدایا مرا ببخش! پناه می برم به تو از درج این مطالب(البته منظورم خدایی که مسیحیان توصیف میکنند نیست! )

1)     پشیمانی خدای کتاب مقدس از خلقت انسان

«و خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت و خداوند گفت: انسان را که آفریدم از روی زمین محو سازم، انسان و بهایم و حشرات و پرندگان هوا را چونکه متأسف شدم از ساختن ایشان »[1]

معروف است که « چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی » ، کاری که در نهایت به پشیمانی بیانجامد زیبندۀ عاقل نیست چگونه است که خداوند مرتکب چنین کاری می‌شود؟

دکتر محمدحسن قدیری ابیانه برای گریز از اسلام یا گرایش به مسیحیت شانزده علت برشمرد که برخی از آنها اقتصادی بودند، مانند بی‌کاری جوانان و تصور ناکارآمدی جمهوری اسلامی. سایر دلایل او در گرایش برخی جوانان به مسیحیت به این ترتیب است:

1) آزادی پوشش و روابط جنسی در کشورهای مسیحی